باور نمی کنم ز دلم رفته یاد تو

باور نمی کنم ، ز دلم رفــــته یاد تو

در این گزاره مانده دلم ، بی نهاد تو

آن فصل بودنت که مرا پُر ز خاطره ست

با شــعله های یخ زده در امتداد تو

باران سرد و ابر بهاری ، عجـیب نیست !

ذهنم مخطط است و دلم ، از مداد تو

دیگر چو روزگار گذشته نخواهمت

ماندم چه بوده از همه اینها ، مراد تو

از آن زمان که از تو و دل بی خبر شدم

ایمن نبودم از تو و، از انتـــــــقاد تو

آنجا ، که آسمان دلم ، شد تهی ز نور

باور نمی کنم ، ز دلم رفـــــته یاد تو

مصطفی معارف 10/8/90 کرج